Van Dalat naar Hoi An met de Easy Riders

We zijn deze namiddag allebei uitgeput door de zon toegekomen in Hoi An van onze 5-daagse motortrip met de "Dalat Easy Riders". Zij hebben ons gedurende 5 dagen het dagelijkse leven op het platteland leren kennen, weg van de gewone toeristen. We zijn maar 3 toeristen tegengekomen van zodra we uit de buurt van Dalat waren. We hebben in totaal ongeveer 900 km afgelegd. Dit lijkt niet veel, maar in Vietnam is dit gigantisch veel om in 5 dagen af te leggen. We moesten constant stoppen, omdat er koeien de baan overstaken, brommers in de weg reden, auto's die niet stoppen voor een brommer, kinderen die plots overlopen, ... Tijdens de ganse rit moesten we geregeld terugwuiven naar de kinderen langs de kant. We hebben 5 dagen het echte lokale eten geproefd, terwijl de kippenbeenderen, de soep, de ice-tea op de grond lagen in het lokale eettent. En al bij al was het wel lekker, behalve een keer. Maar wat wil je voor maar 1 euro per maaltijd.



Op dag 1 hebben we geleerd dat ook Gaudi nog verder leeft in Vietnam. In Dalat is er het "Crazy House" waarin veel eigenschappen gekopieerd zijn uit de Gaudi-gebouwen in Barcelona. Daarna zijn we langsgegaan bij een bloemenkweker, zijderupsenkweker, koffieplantage, zijdeverwerkingsfabriekje, theeplantage, een kleine waterval en een boedhistische tempel. In de late namiddag zijn we ook nog uitgenodigd geweest bij lokale minderheden om te zien hoe zij leven. Daarna was het overnachten aan het Lak Lake. We werden daar 's avonds tijdens het eten bediend door twee schoonheden. En een kleine massage kon er ook nog af ;-))





Dag 2: We hebben de lokale minderheden aan het Lak Lake bezocht en op het "Crazy island", zoals onze gids het noemde. De naam hebben ze te danken aan het feit dat ze de doden nog steeds te drinken geven in hun graf door dit via een gat in hun mond te gieten. Daarna doen we een kleine trekking in de bossen rond Buon Ma Thuot. Op het einde van de trekking kunnen we genieten van 2 prachtige watervallen. Daarna overnachten we in de stad.





Dag 3: De zwaarste en langste rit van allemaal. We krijgen voornamelijk een les in de Vietnamese oorlog en volgen het Ho Chi Minh pad van tijdens de oorlog. We bezoeken ook nog een aantal minderheden en stoppen constant langs de weg om de lokale mensen te bewonderen tijdens hun dagelijkse bezigheden. 's avonds overnachten we in Kon Tum.



Dag 4: We rijden tot de grens van Cambodja en Laos. En tijdens de rit stoppen we oorlogsmonumenten te bewonderen en een uitleg over de oorlog te krijgen. We stoppen bij een noodlefabriekje, bij fruitboeren, bij een peperboer. Terwijl de peperboer zijn drogende pepers aan het keren is, neem ik een foto. Blijkbaar schiet dit bij een lokale, die toevallig voorbij rijdt, in het verkeerde keelgat en begint mij in het vietnamees aan te spreken. Onze gids springt bij en blijkbaar wilde deze kerel geld voor het feit dat ik een foto nam. Onze gids zij hem, dat wij niks moeten betalen om foto's te nemen en nog een aantal familieleden van de boer komen zich moeien met het schouwspel. Gelukkig druipt de man uiteindelijk af. Gevolg de boer nodigt ons thuis uit voor thee om zijn excuses aan te bieden voor het gedrag van de andere persoon. Blijkbaar is dit ice-tea gemaakt met lokaal ijs. Je moet weten dat lokaal ijs in vietnam niet echt veilig is voor de darmen en ervoor zorgt dat je diarree krijgt. Dus we hadden de keuze: de lokale boer beledigen en het weigeren, of het ice-tea opdrinken met 90 percent kans dat we 's anderendaags diarree gaan hebben. We hebben het maar opgedronken, ik heb zelfs drie tassen gedronken, en 's avonds wijselijk preventief pillen geslikt om de diaree eventueel te verminderen. 's avonds overnachten we bij een lokale familie thuis in Kham Duc, want het hotel zit volledig vol.







Dag 5: Een korte trip. Want het ging een hete dag worden. Om 11uur loopt het zweet al van onze armen en voorhoofd. We bezoeken nog wat lokale minderheden en een Cham-toren. Daarna is het richting Hoi An, waar we op zoek gaan naar een hotel met zwembad. We hebben dit verdiend.